Van 5 tot 11 maart is het de nationale Week zonder Vlees. Anna Pastor is in 2017 ook de uitdaging met zichzelf aangegaan door geen vlees te eten, maar dan voor een heel jaar! In dit blog lees je wat haar drijft. Anna Pastor: Misschien kan ik je inspireren om komend jaar minder of geen vlees meer te eten. In 2017 ben ik namelijk gestopt met vlees eten. En ik ben niet meer van plan ooit weer te beginnen. Graag deel ik mijn overwegingen en ervaringen met je. Laat ik beginnen met zeggen dat het niet mijn intentie is om iemand te overtuigen of te oordelen over mensen die wel vlees eten. Ook zeg ik er nadrukkelijk bij dat ik niet een vegetariër of veganist ben geworden; ik eet namelijk nog wel gemiddeld zo’n 2 keer per week vis en ik eet/drink (veel) zuivel, kaas en eieren. Het heeft bij mij ook weinig te maken met de veganismetrend die gaande is. Volgens Nieuwsuur is in 20 jaar tijd het aantal veganisten verdriedubbeld met nu zo’n 50-70.000 mensen. Het volledig stoppen met vlees eten is bij mij ook niet van de één op andere dag gegaan. Ooit at ik eerder een jaar lang geen vlees, tijdens mijn pubertijd, samen met mijn moeder. Dat deden we meer vanuit een uit de hand gelopen grap; eens kijken hoe lang we het vol zouden houden. Op den duur misten we toch het spek in de pasta carbonara en die heerlijke rookworst van de slager. Toch begon ik me jaren geleden zorgen te maken over dierenleed en de gang van zaken in de vleesindustrie. Geleidelijk aan stopte ik met kip en varkensvlees uit de supermarkt te kopen. Toen bekend werd dat vleeswaren erg slecht voor je gezondheid zijn, stopte ik ook daarmee. Uiteindelijk wilde ik alleen nog biologisch vlees eten en dat was meestal alleen als ik uit eten ging of als iemand anders het voor me klaarmaakte. Tijdens mijn zwangerschap twee jaar geleden stond vlees me erg tegen en heb ik het 9 maanden geweken. Toen iemand me tijdens de kraamtijd een flinke rode biefstuk aanraadde, liep ik daar niet meer warm voor. De verloskundige was trouwens tijdens de zwangerschap bezorgd of ik wel genoeg voedingsstoffen binnen kreeg en hield daarom nauwlettend mijn bloed in de gaten. Dat was allemaal prima in orde. Daar maak ik mij dus ook geen zorgen over. Uiteindelijk ben ik gestopt met het eten van vlees, omdat ik me bewust werd van het effect op het klimaat (less meat = less heat, lees hoe dit komt in de blog van Manu). Maar ook om spirituele redenen; het voelt voor mij niet goed dat een dier moet sterven zodat ik het kan eten. Vis eet ik nog wel, en eigenlijk voel ik me daar ook niet goed meer bij. Maar omdat mijn vriend nog wel vlees eet, kunnen we een maaltijd met vis nog wel samen eten. We eten het gemiddeld twee keer per week. Wat ik verder eet? Misschien helpt het als ik aangeef wat ik in een week eet. Ik vervang het vlees niet bewust, maar probeer wel genoeg vervangers te eten zoals eieren, linzen/bonen/kikkererwten en noten. Wat ik bijvoorbeeld ’s avonds eet: Zoals je ziet kun je echt heel gevarieerd eten zonder vlees. Ik mis het bijna nooit. Ik vind het in elk geval totaal niet moeilijk om geen vlees te eten. Wat wel eens lastig is, is als je bij iemand gaat eten en de kok weet niet dat je geen vlees eet. Maar je leert vanzelf om de volgende keer dat je bij iemand wordt uitgenodigd, het aan te geven. En het kan vervolgens een mooie aanleiding zijn om tijdens een etentje een klimaatgesprek te beginnen over waarom wel of niet vlees eten. Anna Pastor |
feb
16
Related Posts
- Zo worden je groene voornemens ook echt goede gewoontes7 januari 2020
Comments are closed.