Steeds vaker als ik ‘Mens erger je niet’ speel, verbaas ik me erover. Waarom spelen we een spel waarbij de lol eruit bestaat elkaar dwars te zitten? Wat is er eigenlijk leuk aan om andermans pion van het bord te knikkeren? Waarom lachen we in ons vuistje als we zelf zessen gooien, terwijl een medespeler steeds wanhopiger aan de zijlijn staat? Verder komen ten koste van de ander: ikke, ikke, ikke, en lachen toch, als jij je ergert omdat ik laat stikke… Het wordt tijd om te gaan oefenen met nieuwe spelregels: Mens, durf te delen!
De nieuwe regels van het spel
Doel: de laatste pion van de hekkensluiter loopt zo snel mogelijk na de laatste pion van de koploper het thuishonk in. Het spel eindigt pas als alle pionnen binnen zijn.
Gooi je een 6, dan mag je een pion in het spel brengen en nog eens gooien.
Gooi je een 6 en heb je al een pion in het spel, dan mag je je 2e (3e, 4e) pion pas op het bord zetten als al je medespelers ook al met 1 (2, 3) pion(nen) meespelen. We zijn sociale wezens en ‘samen’ maakt ons uiteindelijk gelukkiger. Dus: heb jij tot nu toe meer geluk gehad en meer pionnen in het spel dan een of meer anderen? Geef je 6 dan aan de eerstvolgende speler die hem nodig heeft. Je mag nog een keer gooien: gebruik die ogen voor jezelf. De beurt gaat daarna naar de volgende speler (ook als die zojuist jouw 6 heeft mogen gebruiken).
Ben je aan de beurt en heb je meerdere pionnen in het spel? Ga lopen met een pion waarmee je een ander niet hindert (lees: hoeft te slaan). Je kunt vooruitgang boeken zonder dat een ander daar de dupe van is. Loop je met één pion en lukt dat niet, dan maak je een pas op de plaats. Zie het als een rustmomentje dat je zo maar in de schoot geworpen krijgt.
Gooi je een 1, dan haal je een pion uit het spel en moet je wachten tot je weer een 6 gooit of een 6 van een ander krijgt. Het is net het echte leven: tegenslag hoort erbij. Maar je kunt erop vertrouwen dat anderen je zullen helpen om de boel weer op de rit te krijgen.
Sta je voor je thuishonk? Een 3e en 4e pion mogen pas naar binnen als alle medespelers in elk geval hun eerste pion binnen hebben staan. Indien nodig help je eerst een ander zijn/haar thuishonk in. Dat doe je ook als je een aantal ogen werpt waarmee je zelf niet naar binnen kunt.
Heb je al je eigen pionnen naar binnen geloodst, dan blijf je meedobbelen en gaan de ogen van jouw worp naar de speler die nog de langste weg te gaan heeft. Jij hebt zelf weliswaar niets meer nodig, maar een ander kan het goed gebruiken. Hoeveel worpen hebben jullie nodig om alle pionnen in hun thuishonk te krijgen?
Om te onderzoeken:
Hoe zouden je vrienden of huisgenoten reageren als je deze nieuwe spelregels voorstelt?
Wat doe jij als zij ‘gewoon’ het oude spel willen spelen: laat je het idee varen?
Wat zou er gebeuren als je niets zei, maar wel voorzichtig zelf iets veranderde, bijvoorbeeld door met de pion te lopen waarmee je een ander niet van het bord hoeft te slaan?
Hoe voelt het om af en toe een pas op de plaats te maken, of een worp aan een ander te moeten gunnen?
Hoe voelt het om zelf geholpen te worden?
Verandert er iets aan de duur van het spel?
Ik ga het dit weekend eens uitproberen, ben benieuwd hoe er hier thuis op gereageerd wordt. Speel je ook mee?