tekst: Pauline de Bruin
Als iemand je een cadeautje geeft, hoor je daar blij mee te zijn, toch? Niettemin moest ik laatst flink slikken toen ik thuis een etentje gaf en niet alleen een bosje tulpen kreeg (‘gif’ dacht ik, heel cynisch), maar ook een overdadig in plastic verpakt pakket chique thee, die niet mijn smaak was. Het werd me gewoon te veel. Nee dank, dit hadden jullie écht niet hoeven doen. Echt niet. Ik ben blij dat ons etentje weer eens door kan gaan na twee jaar, de zon schijnt, we zijn samen, wat is er nog te wensen? ‘Houd op over die tulpen, nu is het niet leuk meer’, mopperde mijn echtgenoot (uiteraard buiten gehoorsafstand van de gever). Daar had je het al, nu had ik het gedaan, ik was de klimaatactivist die altijd wel iets aan te merken heeft en nergens meer blij mee is. Maar meteen corrigeerde ik mezelf, want het klopt niet: ik ben juist érg blij met niks! Als ik de eettafel mooi wil maken, loop ik naar buiten om een bak uitbundige tweekleurige tulpen of blauwe druifjes pakken – ik woon op een kwekerij, hoe handig – en die zet ik dan een uur of drie later gewoon weer buiten. We kunnen de tuindeur openzetten, horen tientallen vogels zingen en ik ben happy. En ja, ik word inderdaad een tikje sip van cadeautjes die niet nodig zijn. Dat klopt.
Thee met tierlantijnen
Het zit blijkbaar in onze cultuur ingebakken dat we altijd iets moeten meenemen. Op afscheids- en jubileumborrels sta ik vaak versteld van de hoeveelheid chocolade, wijn en vaak regelrechte rommel waarmee het feestvarken wordt overladen. Zit diegene daar echt op te wachten? Ik draag er niet meer aan bij, heb ik bedacht, en plant voortaan bijvoorbeeld een boom via www.treesforall.nl (wat overigens opvallend goed ontvangen wordt, zeker als kraamcadeau).
Jaren geleden probeerde ik het bij mijn eigen verjaardag anders aan te pakken. ‘Neem maar thee mee, of een boek dat je zelf al gelezen hebt.’ Ik had duidelijker moeten zijn: in plaats van een simpel pakje earl grey, mijn favoriet, kreeg ik een uitbundig theepakket met allerlei tierelantijnen en smaakjes waar ik niks mee heb – ik heb het niet lang daarna maar doorgegeven. De buurvrouw gaf twee vergeelde boekjes van Klazien uit Zalk. Tja. Niet verder vertellen, maar die zijn bij het oud papier beland.
Doorgeefromans
Hoe komen we af van die je-moet-per-se-iets-geven-cultuur? Daar is echt een omslag voor nodig. Ik oefen met mijn zusjes, die snappen het gelukkig wel. Wij wisselen onderling geregeld tweedehands-boeken uit, want we hebben dezelfde smaak. Zo maken we elkaar happy met doorgeefromans. En onlangs kwam ik Present present tegen, een initiatief van onder meer mede-klimaatcoach Elke Rabé, met mooie ideeën om anderen te verwennen zónder nieuwe spullen toe te voegen aan de wereld, want spullen hebben we al meer dan genoeg.
Verjaardagswensen
Dus er is hoop. Binnenkort ben ik jarig en probeer ik het gewoon opnieuw. Ik wil graag niks, en vind je dat maar niks, dan mag je me trakteren op een vegan lunch. Je maakt me ook blij met een donatie aan Klimaatgesprekken of Greenpeace. Die laatste heeft daarvoor trouwens een prachtig doosje met niks. Ben jij als gever een beetje blij en ik ook.