Lang leve de handafdruk!

‘𝘏𝘦𝘦𝘧𝘵 𝘩𝘦𝘵 𝘸𝘦𝘭 𝘻𝘪𝘯 𝘥𝘢𝘵 𝘪𝘬 𝘻𝘦𝘭𝘧 𝘪𝘦𝘵𝘴 𝘥𝘰𝘦 𝘷𝘰𝘰𝘳 𝘩𝘦𝘵 𝘬𝘭𝘪𝘮𝘢𝘢𝘵? 𝘈𝘭𝘴 𝘨𝘳𝘰𝘵𝘦 𝘣𝘦𝘥𝘳𝘪𝘫𝘷𝘦𝘯 𝘻𝘰 𝘷𝘦𝘦𝘭 𝘮𝘦𝘦𝘳 𝘶𝘪𝘵𝘴𝘵𝘰𝘵𝘦𝘯: 𝘥𝘢𝘯 𝘪𝘴 𝘸𝘢𝘵 𝘪𝘬 𝘥𝘰𝘦 𝘵𝘰𝘤𝘩 𝘮𝘢𝘢𝘳 𝘦𝘦𝘯 𝘥𝘳𝘶𝘱𝘱𝘦𝘭 𝘰𝘱 𝘥𝘦 𝘨𝘭𝘰𝘦𝘪𝘦𝘯𝘥𝘦 𝘱𝘭𝘢𝘢𝘵? 

Stel je wil een bijdrage leveren en doet iets. Iets kleins (straks in de kantine eens een plantaardige lunch kiezen), iets groters (een stedentripje met de trein) of iets nóg groters (met een groepje collega’s een werkgroep duurzaamheid opzetten). Dan kun je inderdaad denken: wat doe ik nou helemaal? Mijn bijdrage is een druppel op de gloeiende plaat.

Maar wij mensen zijn meer dan losse druppels. 𝗪𝗲 𝗯𝗲𝗶̈𝗻𝘃𝗹𝗼𝗲𝗱𝗲𝗻 𝗲𝗹𝗸𝗮𝗮𝗿 – bewust en onbewust. We nemen een voorbeeld aan onze ouders, onze vrienden, onze collega’s, de buren, aan wildvreemden zelfs. We zijn gevoelig voor wat anderen doen, voor groepsnormen en -waarden.

We veranderen nooit zo maar uit het niets of van het ene op het andere moment. Ga bij jezelf maar na: elke keer dat je je koers verlegd hebt, was daar door iemand op een of andere manier een zaadje voor geplant. Door een journalist die het artikel schreef dat jou aan het denken zette, een voorbijganger van wie je een opmerking opving, een leraar die je een inzicht gaf… Meestal zijn er zelfs meerdere zaadjes voor geplant.

Kortom: we zijn als 𝗿𝗮𝗱𝗲𝗿𝘁𝗷𝗲𝘀 𝗱𝗶𝗲 𝗲𝗹𝗸𝗮𝗮𝗿 𝗶𝗻 𝗯𝗲𝘄𝗲𝗴𝗶𝗻𝗴 𝘇𝗲𝘁𝘁𝗲𝗻, in het klein en in het groot. Vertel jij straks, terwijl je met smaak die plantaardige lunch eet, over dat toffe stedentripje per trein, dan denkt jouw collega misschien: vanavond toch eens voorstellen voor ons weekendje weg! (En die lunch ziet er eigenlijk best lekker uit, die ga ik morgen ook eens proberen.) Vertel je op een verjaardag hoe je op je werk duurzaamheid op de agenda hebt gekregen, dan denkt je nichtje misschien: jeetje, wat tof! Ik kan best eens bij collega’s polsen wie daar ook oren naar heeft!

Bij KlimaatGesprekken noemen we dat je 𝗵𝗮𝗻𝗱𝗮𝗳𝗱𝗿𝘂𝗸: je positieve invloed op de keuzes van anderen. 𝘑𝘰𝘶𝘸 𝘦𝘯𝘵𝘩𝘰𝘶𝘴𝘪𝘢𝘴𝘮𝘦 𝘸𝘦𝘳𝘬𝘵 𝘢𝘢𝘯𝘴𝘵𝘦𝘬𝘦𝘭𝘪𝘫𝘬. 𝘌𝘯 𝘥𝘢𝘵 𝘨𝘦𝘦𝘧𝘵 𝘩𝘰𝘰𝘱.

Door iets te doen wat bij je past, groot of klein, draag je actief bij aan de samenleving die je zelf zou wensen en wordt die samenleving steeds een beetje werkelijker. En zeker als anderen vervolgens ook in beweging komen, voel je je minder machteloos, minder moedeloos, minder Calimero. 

Je bent geen druppel op de gloeiende plaat. 

Je bent een radertje, een tandwiel: wat jij doet werkt door (ook als je het niet meteen ziet).

 Oftewel: het heeft weldegelijk zin om zelf iets te doen voor het klimaat. Lang leve de handafdruk! 

tekst: Lia van Strien

foto: Marjolein Vinkenoog